Działanie polega na organizacji obchodów okrągłych rocznic osób starszych w gronie rodziny
i najbliższych znajomych, sąsiadów, kolegów lub koleżanek z byłego zakładu pracy z udziałem mediów i towarzyszącym temu występom artystycznym. Innowacja wspiera przede wszystkim dwie grupy odbiorców – osoby starsze, zależne, zagrożone izolacją społeczną oraz szeroko rozumiane otoczenie sąsiedzkie tych osób – w tej grupie znajdują się takie instytucje jak: szkoły, ośrodki pomocy społecznej, organizacje pozarządowe itp. To właśnie ich zadaniem jest dostrzeżenie w swoim środowisku osoby starszej i docenienie jej poprzez organizacje jubileuszu „200 lat” (to nie musi być okrągła rocznica urodzin). Opracowany model wdrażania obchodów „200 lat”, jest obecnie upowszechniany wśród potencjalnych użytkowników: organizacji pozarządowych, instytucji, rad osiedli i innych zainteresowanych oraz podręcznik „Inicjatywa 200 – krok po kroku”.
Działanie polega na monitorowaniu przez wolontariusza stanu zdrowia i samopoczucia osób starszych za pomocą regularnego kontaktu telefonicznego. W razie zaistniałej potrzeby, chęci ze strony osoby starszej, wolontariusze również odwiedzają ich w domach. Działanie jest skierowane m.in. do osób starszych, które są samodzielne, ale którym doskwiera samotność i które potrzebują kontaktu z drugim człowiekiem. Praca wolontariuszy opiera się o regulamin, który dotyczy zakresu, sposobu oraz częstotliwości wsparcia. W przypadku uczestników nie posiadających aparatów telefonicznych umożliwiamy do nich dostęp. Łącznie w 2019 roku z w/w działania skorzystało 16 osób.
Federacja FOSa we współpracy z partnerami – Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Olsztynie, Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Iławie, Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Iławie oraz Stowarzyszeniem „Przystań” od 2014 roku prowadzi formę wsparcia sąsiedzkiego dla osób starszych pod nazwą Przyjazny Sąsiad (na podstawie porozumień o współpracy). Zadania partnerów to m.in. diagnoza, pomoc w rekrutacji osób starszych i sąsiadów udzielających pomocy. Wynagrodzenie osoby świadczącej pomoc wynosi około 170 zł brutto, jest ona zatrudniona na umowę zlecenie, w kilku przypadkach jest to współpraca w formie umowy wolontariatu bądź prac społecznie użytecznych. Przyjaznym sąsiadem może zostać osoba, która nie mieszka w najbliższym sąsiedztwie osoby starszej, jak student czy wolontariusz. W sporadycznych, uzasadnionych przypadkach może to być również dalszy członek rodziny. Wskazana jest sytuacja, gdy to sama osoba starsza wskazuje osobę do pomocy. Praca przyjaznych sąsiadów opiera się o regulamin, który dotyczy ram organizacyjnych działania, kryteriów, jakie winny spełniać osoby korzystające z pomocy sąsiedzkiej oraz osoby świadczące pomoc sąsiedzką, przebiegu rekrutacji, zakresu świadczonej pomocy, sposobie jej ustalenia i zasad realizacji, wsparcia edukacyjnego i środowiskowego. Przykładowy zakres obowiązków przyjaznego sąsiada: pomoc w przygotowaniu posiłków, pomoc w utrzymaniu czystości odzieży, pomoc w zaopatrzeniu w art. spożywcze i inne potrzebne w gospodarstwie domowym, pomoc w załatwianiu spraw urzędowych, załatwianiu wizyt lekarskich. Przed podpisaniem umowy świadczący i korzystający z pomocy sąsiedzkiej wspólnie z pracownikiem projektu lub przedstawicielem partnera (np. pracownikiem socjalnym) ustalają zakres świadczonego wsparcia. Zakres ten w wyniku obserwacji świadczącego i korzystającego z pomocy oraz w wyniku monitoringu procesu wsparcia może ulec modyfikacji. Prowadzone są szkolenia dla wolontariuszy i przyjaznych sąsiadów, utrzymywany jest z nimi stały kontakt. Osoba starsza dodatkowo korzysta z innych form wsparcia tj. udział w wydarzeniach społecznokulturalnych, teleopieki (ciepły telefon) oraz z pomocy socjalnej.
to międzynarodowa, nowatorska metoda pracy z osobami starszymi. Stanowi ona pomysł na całościowe podejście do aktywizacji i edukacji osób starszych. Pewnym wyróżnikiem jest tu postawienie na aktywność turystyczną, ruchową osób starszych. Polega na tym, że dwie (lub więcej) organizacje seniorskie z różnych regionów/krajów nawiązują współpracę. Każda z nich deleguje określoną grupę osób (np. po 10), które wyjeżdżają do organizacji partnerskiej. Korzystają z gościny członków tej organizacji, mieszkając w ich domach lub w hotelach (w zależności od zasobów finansowych, preferencji) wspólnie zwiedzając okolice, uczestnicząc w zaproponowanym programie kulturalnym, turystycznym. Następnie odbywa się rewizyta. Metoda ta stale się rozwija i ewoluuje.
